door Heleen Menger
Er was eens een haan die die enorm luid kon kraaien. Hij woonde lang geleden, ver voordat de term mediation bekend was, op een kleine boerderij in het mooie Drenthe. De boer en zijn familie stonden iedere dag vroeg op en waren blij met deze natuurlijke wekker.
Hier dacht de buurman anders over. Deze kon er niet mee leven dat hij elke ochtend in zijn slaap werd gestoord en klaagde steen en been. Zo werd de kukelende haan een bron van irritatie en ruzie.
Het conflict escaleerde dusdanig dat de politie erbij werd gehaald. Dienstdoende agenten kwamen daarna regelmatig aan de deur om te bemiddelen en de gemoederen te sussen. Dit duurde jaren voort. Op een kwade dag ging op het politiebureau weer de telefoon en maakten agenten aanstalten om af te reizen naar de boerderij. De brigadier was de kwestie inmiddels zat en besloot nu zelf maar eens mee te gaan naar deze eindeloze ruziemakers.
Daar stond de boer met zijn verhitte buurman. De brigadier stapte op de strijdende partijen af: ‘En, waar is die haan?’. De haan werd gehaald. De brigadier pakte het beest op en draaide in een korte beweging zijn kop eraf. ‘Zo, opgelost!’
Of de buren na deze interventie nog lang en gelukkig (samen) verder leefden vertelt het verhaal niet…