door Heleen Menger
In het korte telefonische contact met de werknemer, ter voorbereiding op een mediation, liet deze mij weten dat hij zijn vrouw mee ging nemen naar het gesprek. Hij zat ziek thuis en was dusdanig van de kook door alles wat er speelde dat hij zich niet in staat voelde om het mediationgesprek alleen te doen. Ik gaf aan dat dit wat mij betreft geen probleem was, maar dat ik dit verzoek wel vooraf ging bespreken met zijn werkgever.
“Geen sprake van!” was de korte reactie van de eigenaar van de supermarkt. “Met dat mens heb ik niets te maken, zij werkt hier niet, ik praat alleen met Sjors*”. Toen ik doorvroeg naar zijn bezwaren, bleek dat hij de echtgenote in kwestie kende en volgens hem was zij van het type ‘dat thuis de broek aan heeft’ en geen gunstige invloed zou hebben op de gang van zaken.
“Mmm, dus de kans is groot dat Sjors voorstellen die tijdens de mediation aan bod kunnen komen, eerst thuis zal willen bespreken?”
“Zou het dan niet efficiënter zijn als zij er zelf bij zit?”
Ik hoorde de aarzeling door de telefoon en vulde aan dat het mijn ervaring is dat partners een goede rol kunnen vervullen bij iemand die erg emotioneel of onzeker is. Ook zou hij zelf, indien gewenst, iemand mee kunnen nemen. “Nou, mijn vrouw komt niet mee hoor, hahaha. Maar prima dan, laat ‘r maar komen”.
Bij de start van het mediationgesprek liet ik de echtgenote van Sjors een geheimhoudingsverklaring tekenen en vervolgens bleek dat zij de Haarlemmerolie was in het gesprek. Daar waar Sjors, overmand door gevoelens van woede en verongelijktheid, vaak niet uit zijn woorden kon komen, kon zijn echtgenote prima aan de supermarkteigenaar uitleggen waar de pijn zat. Een ochtend was voldoende om goede afspraken te maken over de terugkeer van Sjors in het werk.
* de gebruikte naam is om privacy redenen gefingeerd